Το Λοιμοκαθαρτήριο της Σύρου αποτελεί ορόσημο για την ιστορία του νησιού, καθώς χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο και ως σταθμός καραντίνας κατά την πάροδο των χρόνων. Χτίστηκε το 1839 υπό την εποπτεία του Weiler, αρχικά ως εγκατάσταση καραντίνας για τους ταξιδιώτες οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να παραμείνουν στον χώρο για τουλάχιστον 7 ημέρες, έτσι ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε πιθανή μετάδοση λοίμωξης ή μολυσματικής ασθένειας. Κατά τη διάρκεια της Κρητικής επανάστασης του 1866, χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο για τους πρόσφυγες της Κρήτης, ενώ τον 19ο αιώνα και έως τα πρώτα χρόνια του μεταπολέμου, το λοιμοκαθαρτήριο λειτουργούσε ως φυλακή για τους κρατούμενους. Το 1908 μετατράπηκε σε άσυλο φρενοβλαβών, ενώ μετά τον εμφύλιο χρησιμοποιήθηκε για τη φυλάκιση πολιτικών κρατούμενων.